ผู้ครอบครองโรงเก็บของชาบูเปิดใจอีกทั้งน้ำตา จำยอมปิดกิจการ-ยื้อไม่ไหว ชีวิตทุกข์ยากลำบาก-ไม่มีค่านมลูก

เจ้าของโกดังชาบูเปิดใจทั้งน้ำตา จำใจเลิกกิจการ-ยื้อไม่ไหว ชีวิตลำบาก-ไร้ค่านมลูก เผยเจอพิษเศรษฐิจ ข้าวของราคาแพง สามีก็เครียดหนัก

จากกรณี “ร้านโกดังชาบู” ไลฟ์ทั้งน้ำตา ขอโทษลูกค้า ที่ต้องปิดกิจการ หลังยื้อไม่ไหว จากสภาพเศรษฐกิจที่ข้าวของราคาแพงอย่างหนัก

ความก้าวหน้าหัวข้อนี้ ตอนวันที่ 2 เดือนกุมภาพันธ์65 ข่าวล่าสุดออนไลน์ เดินทางมาที่ร้านค้าโรงเก็บของชาบู ซอกซอยวุฒากาศ 6 บริเวณตลาดพลู กรุงเทพมหานคร สนทนากับ นางมธุรา อดเหนียว หรือ พี่แก้ว อายุ 30 ปี เถ้าแก่ชาบู เล่าอีกทั้งน้ำตาว่า

“เหตุผลที่จำต้องเซ้งร้านค้า ขายธุรกิจ ด้วยเหตุว่าสุดทางแล้วจริงๆไม่มีทุนจะลงของ ขายวันต่อวันแล้ว ปัจจุบันนี้ของก็แพงอีก ข้างหลังร้านค้ากลับมาเปิด เงินก็ติดลบ ขายได้ก็จำเป็นต้องจ่ายหนี้ จะต้องนำเงินเก็บออกมาใช้ จนถึงเงินเป็นศูนย์”

2 ปีให้หลัง ผัวเครียดหนัก กระทั่งเป็นโรคเศร้าหมองโดยไม่ทันได้รู้สึกตัว เก็บเนื้อเก็บตัวเงียบในห้องผู้เดียว ไม่ยินยอมทานข้าว ผัวเป็นแบบงี้ ไม่ทราบจะขอความเห็นคนใดกันแน่ เสมือนขาดเสาหลักครอบครัว แล้วก็ที่เจ็บสุด ผัวส่งคลิปไปให้บุตรสาวคนโตเพื่อร่ำลา ทำให้ตนจำต้องเฝ้าอยู่ใกล้ๆไม่ห่าง กลัวผัวจะฆ่าตัวตาย ก็เลยบอกบุตรสาวไปว่า “สักครู่แม่จะขายร้านค้า เอาเงินไปรักษาบิดา”

เมื่อปีที่แล้วที่ร้านปิด ก็มีออเดอร์ข้าวกล่อง จากลูกค้าเข้ามา ร้านอยู่ได้เพราะข้าวกล่อง จนรัฐบาลให้เปิดนั่งกินในร้านได้ ตนก็สู้ แต่พอเริ่มขายก็เริ่มแย่ ยื้อแล้ว ไม่รู้จะไปต่อยังไง

ทีแรกๆที่ร้านค้ากลับมาเปิด ก็ขายราคาเดิม ช่วยเหลือกันหามแล้วหามอีก เว็บพนันออนไลน์ สู้แล้วสู้อีก จนกระทั่งมาพบหมูปรับราคาให้สูงขึ้น น้ำมันก็แพง ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแพงไปหมด กระทั่งจำเป็นต้องจำยอมเปลี่ยนแปลงราคาขึ้น แม้กระนั้นพอลูกค้ามาถึงร้านค้า มองเห็นร้านค้าปรับเพิ่มราคา ก็หันหลังกลับ

พี่แก้ว บอกอีกว่า เวลานี้ติดหนี้ติดสินค่าไฟฟ้าหลักแสน เพราะเหตุว่า 2 – 3 เดือนที่ผ่านมา ขาดเงินจ่ายค่าไฟฟ้า ไม่ทราบว่าเขาจะเข้ามาตัดไฟตอนไหน ระหว่างคนมาซื้อกิจการค้า ในตอนนี้ก็ขายน้ำปรุงรส รับออเดอร์ข้าวกล่อง หารายได้ไปก่อน เพราะว่ายังมีอีกหลายชีวิตจะต้องดูแล จำต้องดูแลลูกน้องที่พักผ่อนกันที่ร้านค้า

“ไม่ได้อยากเซ้งร้านค้า ขายร้านค้า ผัวกับหนูสู้กันมา 8 – 9 ปี ตั้งแต่เป็นร้านค้ากวยเตี๋ยว หามลูกไปขายสินค้าด้วย สู้กันมาไม่ต้องการให้ลูกตรากตรำ แม้กระนั้นเวลานี้ค่านมลูก ยังไม่ค่อยจะมี ลูกสวมรองเท้าคู่เก่าคับๆกล่าวว่า “แม่เจ็บเท้า” ก็ได้แต่ว่าบอกลูกว่า “ประเดี๋ยวแม่ซื้อให้นะ”

ข้างหลังเสวนากันเสร็จ กลุ่มข่าวสารได้เคาะประตูบอกกับพี่ตึ๋ง ผัวของพี่แก้ว เพื่อพลังใจ จากนั้น พี่ตึ๋งก็เดินออกมา บอกกับกลุ่มข่าวสารว่า “ขอบพระคุณครับผม” ซึ่งจังหวะนั้นพี่แก้วได้เดินเข้าไปกอดผัว ด้วยความห่วงใย ข้างหลังผัวเก็บเนื้อเก็บตัวเงียบ แทบ 1 อาทิตย์ ไม่ยินยอมออกมาจากห้อง